मदिरा

जमले होतो मित्र तीन 

होतो एकमेकांच्या सुख -दुक्खात लीन

वेळ होती रात्रीची 

होती मदिरा साथीला 

वातावरण होते सुमधुर 

होण्यास बेहोष होतो आतुर 

संगीत होते रजनीला

बैठकाही होती सज्ज

भरले चषक
उठले चीत्कार
विसरले सर्व हेवेदावे क्षनापुरते

तनही जाले हलके
मनही जाले बंधनमुक्त करण्या विहार

चशकामागुन चषक जात होते रिचवाले
मनोराज्ये सजावली जात होती
तोडून टाकली सर्व बंधने
जाल्या पुसट सीमा  राज्यांच्या
जाला होता हरेकजन
नरेश स्वताच्या साम्राज्याचा !

PS: This was the poem i had written when i did cheers for the first time( k, i did only once after that..he he)
      * since now i am reading highly intellectual( according to me) book, i am contemplating the prospects of not having a drink again. The reason why  did i booze  totally different. Now decided work according to situation(god! what am i writing, i am hanged)