कधी भूतलावर
तर कधी दूर आकाशात
कधी वास्तवात
तर कधी कविराज्यात
मन पाखरू पाखरू
जसा बेभान हा वारु
कधी रमते रम्य संध्याकाळी
कधी होते मलूल हर्शवेली
ना चालेल मात्रा यास कोण्या दवादारुची
हावी यास मोकालिक फ़क्त धुंद हवेची
मन पाखरू पाखरू
जसा बेभान हा वारु
काय हवे
अन काय नको
बदलते क्षणोक्षणी
उत्तर देता देता थकेलाही चक्रपाणि
मन पाखरू पाखरू
जसा बेभान हा वारु
जरी असेल प्रबल इच्छा
तरी घेते अनंत आढेवेढे
ना कुणास ठावुक असे का होते
जसे कही न सुतनारे कोड़े
मन पाखरू पाखरू
जसा बेभान हा वारु
प्रेमाची हाक येते, तुम्ही धुंद साद देता,
ReplyDeleteकवितेच्या ओळी ऐकून, मनापासून दाद देता,
विश्वास ठेवा यात काही पाप नाही,
आनंदाने जगायचं नाकारणं, याच्यासारखा आणि दुसरा शाप नाही !
yes u r right.
ReplyDelete