शुभ दीपावली

लक्ष लक्ष दिव्यांनी
उजळू दे मनाचा हरेक कोपरा
अंधाऱ्या विचारांना न मिळो
या दीपावलीला आसरा

मंगलपहाटे रुजू दे
भैरवीचा गोडवा
एकतारी सूर
होऊ दे आपणास पारखा

फळास येवो आपल्या मनोइच्छा
दीपावलीच्या अमाप शुभेच्छा  !!!

NF : I agree to disagree !

झटपट

झटपट  ....
अतोनात थकविणारी झटपट
स्वताशीच
न जाणता होतच राहणारी
उजाड़ खोली
हात पाय बांधलेले
तोंडात मोठा बोळा
जमिनीवर उताणा
कोपऱ्यातल्या मिणमिणत्या मेणबत्तीची साथ  
श्वासोच्छवासाचे मंद विराण संगीत 
मेणबत्ती संपताच येणारया  
भयानक अंधकाराची भीती
झटपट , चालूच आहे झटपट .....
कसातरी निसटण्याची
सुटन्याची .....स्वताच्याच पाशातुन
ज्योतीमधुन येणारे अखंड मुडदे  
हसताहेत ....
स्वताच्याच मूर्त शरीराकडे
ते येतच राहत आहेत
खोली हळूहळू  भरत चाललीये
जागा कमी पडत आहे ......झटापटीला
झटपट
बंद डोळ्यांची झटपट
मिटण्यासाठी
अंतरीची आस मेणबत्ति संपण्याची
इंच इंच झटपट  .............

आरसा , मी , आरसा ......

आरसे , एकूण दोन
समोरासमोर ठाकलेले
आणि मधे मी
आरसा , मी , आरसा  ....
एकच मी
पण दोन्हीकडे अनेक मी
माझ्यातला मी ,
दुसऱ्या मी  ला पाहणारा
सारेच अनोळखी एकमेका .....
फ़ौज उभी माझी
माझ्यासमोरच
दोन्ही बाजूस
सज्ज
हसणारी , अक्राळविक्राळ ....
लगाम माझ्याच हाती
पण बेकाबू सारे अनंत
सावरताना , उमजताना एकेकाला
हरवत गेलो एकेकात ....
खोल खोल
ठिबका झालो
पाऱ्याशी मिसळलो ....
आरशाशी भांडलो , दोन्ही
आदळलो  , आपटलो
तुकडे झालो
एक ना दोन
तुकडेच तुकडे
चोहिकडे
एक्मेकापासून अलगविलग  ........

क्षणात माझ्यात मी परतलो
तुकडा तुकडा सांधत बसलो .......

तरंग

पाण्यावर उठणारे तरंग
वर्तुळाकार , गोल गोल
सतत मोठे होत जाणारे
विरत जाणारे हळूहळू .....

मनातले तरंग
चक्राकार , वाकडेतिकडे
बेछुट फिरणारे
रुतत जाणारे  हळूहळू  .......

श्वास

श्वास रोखलेला
आतल्या आत
आतड्यापर्यंत
हृदयाची धडधड सतत वृद्धिंगत

चोरटी झुलूक
स्पर्शून जाते अलगद
जातात क्षण विरून सारे
हाती उरतो कोरडा उसासा

डोळ्यातून , जमीनीतुन आरपार जाणारी नजर
आकाशातील पोकळी शोधणारी नजर
सिगारेटच्या धुरामागे स्वतालाच हरविणारी नजर
काळ्या  ठिबक्याला सतत मोठी करणारी नजर ..........


ता . क  : कविता  वाचून काहीतरी कालवाकालव व्हायला हवी, तरच काही अर्थ आहे . वांझोटया ओळी म्हणजे काळा हिरा .

तो

तो तसाच काठाशी बसणारा
मी सतत गटान्गल्या खाणारा

तो संथ विरहे
मी नुसताच फडफडणारा

तो क्षणिक गारवा
मी एक तिरीप

तो एक सुंदर लकेर
मी रुक्ष घरघर

तो निवांत तळ
मी कस्तूरीमृग ...

नाद , नाद , अंतर्नाद

वाजताहेत घणघण  घणघण घंटा
सतत अविरत
इकडे तिकडे चोहिकडे
बधिर होउन जाऊदे एकदाच ....

बोथट संवेदनाना चाटू दे ईर्शेचा अग्नी
थंड पडलेल्या हातावर पडू दे तांबडा ज्वालाग्रही गोळा
जड़ झालेल्या पायाखालील जमीनच निसटू दे
निस्तेज बुब्बुळातुन आरपार बोट जाऊदेत ....

उघडया डोळ्यांनी स्वतावरच शस्त्रक्रिया होऊ देत
चिरू दे हे कुजके हृदय टराटरा
उडू दे भिकार रक्ताच्या चिळकांड्या
हातावर , पोटावर अणि लोचट जिभेवर ....

हरेक दीर्घश्वासापायी जळाव्यात धमन्या
कोंडला जावा श्वास बेचव क्षणी
शिरशिरी यावी बांडगुळाकड़े पाहताना
घडयाळाच्या काट्यामागे पळावे उर फुटेस्तोवर ......
     

तो

तो ..... मला क्वचितच भेटतो
हातात हात मिळवितो
हसतो ...बोलतो
प्रेरित वाटतो

तो..... फारच थोडा वेळ थांबतो
अवचित सर जणू
वळवाच्या पावसासारखा बरसून जातो
न सुकणारा ओलावा देवून

तो ....फारच दूरचा वाटे
अनोळखी अनेकदा
साचलेले गढूळ पाणी
आभासी प्रतिबिंब

तो ....असतो सावलीसारखा
मध्यान्हीचा सूर्य न पाहिलेला ......

Nachiketa

It's better to be on the wrong side of the evolutionary curve, whilst pertaining other side of the revolutionary one!

प्रतिबिम्ब

 आरसा

जरी असला एक धातूचा तुकडा
तरी उधलतो सारे रंग हा
जरी स्वतालाच न पाहू शकला हा
दाखवितो इतरांचे बाह्यरंग हा

ललनांचा हा सखासोबती
वार्धक्याशीही वैर नसे
कोणीही यावे पाहुनी जावे
स्थितप्रदन्य राही हा बापुडा

रुपडे असो कितीही सुंदर
क्षणभंगूर सौंदर्याची व्यर्थता जानतो हा
जरी असेल चौकट कितीही लोभसवाणी
पारयाशी इमान राखतो हा

हवी एक दृष्टी
हवे नवे आत्मभान
आपुलेच गुणदोष नीरक्षीरन्यायाने दाखविणारा
कोणी नसे सखा यासम ....

                                                                    28/02/2010

आरसा

आरशात भलताच दूसरा कोणी
मीच मला अनोलखी
काळे डोळे, रुंद कपाळ
सावला रंग
शांत चित्र
सुंदर व गहिरे ....

निर्जीव डोळे
डोळ्यातून आत जाणारी वर्तुळ
वर्तुलातुन निघणारी अगणित अंतर्गत भोवरे
आतच आत जाणारी
खोल खोल
अंधारातून अंधाराकडे ........

मंद गहिरा श्वास
अविरत चालणारी धड़धड
कानोसा अस्पष्ट धड़धदीचा
मंद अतिमंद
हरविलेले भान
अमुर्ताचा हव्यास  ....

हवेत भिरभिरनारा मनपक्षी
उंचच उंच जाणारा
आडवा तिड़वा उड़नारा
सरळ खाली येणारा
एका डोळ्यातून दुसरया डोळ्यात पाहणारा
आराशासमोर  येताच टक लावून बघणारा ....

                                                                   28/8/2012

कविता करताना.......

Today, I was going through my old posts, especially poems. I was amused to see, how words were flowing at that time. Nowadays I don’t write much, but keep scribbling something every now and then. It’s a great fun to visit your old thoughts, uncanny perspective. Most of the times my reaction was, ”WTF, what is this? “
I don’t like the stuff, which was like godsend to me, at some point,

                        Most of the poems creates a void. God knows what about unpublished ones?J  Though they gave me momentary happiness, but that is not the work I am very proud of…

            Today I am going to publish one of my latest creations, which at present, seems OK to me, but…

हृदयाची संथ धडधड
निस्तब्ध कंपने ,
थरथरता श्वास
कोरडी पटले....

सुन्न करणारी मंद घणघण,
थंड  रक्तात बुडविलेले हात
कठड्यावरील हेलकावे
आभासी सळसळ....

शांत अशांत
अचल निश्चल ....

PS: Lol..I have to update my library…
      ( I dare, to find some sense in above nonSENSE :) )

Very Very Sad

It was indeed a sad week for Indian cricket. One of its marquee player retired from international cricket. VVS aka Very Very Special Laxman was a real treat to watch.

            I felt a deep void when Dravid retired, but when I learned that VVS is also retired,

I felt really bad. These two gentlemen not only served for the country but gave an enormous amount of pleasure to the cricketing world. Test cricket, is the ultimate cricket. And boy, how they succeed in that format!

A roaring bowler, bending his back, and in return, shot offered is just a deft touch, played with loose hands; red cherry is hovering around the crease, pure pleasure.

I can write pages about Dravid and Laxman, but I am feeling really sad post their retirement. So winding up………

      I should leave the last words to Tendulkar : after his and Laxman’s 353 – run partnership in Sydney in 2004, where Tendulkar was the model of extreme self-restraint, he said: “ I had just decided to stay there …and watch from the other end”.

PS: There will be a lot of praise for VVS post his retirement, which he simply deserved every bit of it, but words often failed to summarize the whole story.

Googly

Question: How to stop someone who is blabbering about Cricket?
Real Question: Ask him the difference between Googly and Wrong'un?

PS:
Another Question after Real Question: After how many mandatory overs,a ball change in due in a Test Match?
One more: What is Chanderpaul is applying under his eyes while batting? Why not fielding?

MOTORCYCLE DIARIES 3.0

            It was precisely 30^th Dec 2011. All the chosen ones decided to galore at my flat. Then we gonna hit the road for New Year. So my OGF(Old Good Friend) Pramod , proposed to take his car. Which was at his home. So the task was cut to me and him to bring car back to the city. ( Time: 7.45 PM) . His house was ( according to him ) was just 20 mins away from my flat.

                        Time: 9PM- We left on him bike to his home. And here the journey starts.

I remember watching MOTORCYCLE DIARIES which is a doc on Che. They way Che and his doctor friend roam around the world on his cruiser bike was simply breathtaking. The speed, rowdy techniques, sudden breaks, unexpected speedbreakers, occasional off the track ride …all was there. I wished to be there simply.

            The wish came true that particular day.

Time:- 9:15 Pamya warned me there is bumpy road ahead and it is a very small patch. I said, “ fine!”  Later it turned out I misheard something. The road was typical country road. It was pitch black. As if we were riding on moon surface. Speedometer was fluctuating between 60 – 65 KM/PH. At the beginning My heart was pounding very fast. Though I was wearing helmet, everything was unsure, simply because Pramod was driving. [Nightfox:- I will simply jump in front of the truck, but never be pillion to Pramod. Lolz].

So that was his reputation. But he hold his own. After few minutes I started enjoying. Every other second I was speculating we gonna slip. We we wont, there was a momentary ( 2 seconds) relief . It was exactly like computer game.

PS: I am getting bored , I am gonna wrap up here…

कंटाळा

DATA DULL.OFFICE_BOREDOM;  SETDULL.UNINTERESETING;
    IF STATUS="BOREDOM"
    THEN DO;
    ACTION = "YAWN";
    END;

    ELSE IF STATUS = "HIGH_BOREDOM"
    THEN DO;
    ACTION=" YAWN UNTIL YOUR NEIGHBOUR STARTS YAWING, THEN YOU WILL HAVE A COMPANY";
    END;

    ELSE IF STATUS= "ULTRA_HIGH_BOREDOM"
    THEN DO;
    ACTION = " CHANGE YOUR SCREEN-SAVER TO REVOLVING OBJECTS LIKE MOVING FISH, FLYING BIRDS..AND
               STARE AT THEM.";
    END;

    ELSE IF STATUS= "LOW_ALTITUDE_BOREDOM"
    THEN DO;
    ACTION = "OBSERVE YOUR FINGERS,( ONLY HANDS). CLOSELY MONITOR THE NAIL SIZE OF EACH FINGER.
    SEE WHETHER IT IS LEPTOKURTIC OR MESOKURTIC.[ DONT ASK WHY NOT PLATYKURTIC!!!]
    IN BETWEEN YOU CAN SCRATCH YOUR HEAD";
    END;

    ELSE IF STATUS= " HIGH_ALTITUTE_LATERAL_BOREDOM"
    THEN DO;
    ACTION = "SEARCH FOR THE ALTERNATE MARATHI WORD FOR MALE MASHI.[GAVAKADIL HOTELAT FAR ASATAT MASHYAA]";
    END;

RUN; [AT YOUR OWN RISK]

PS- BOREDOM, BOREDOM , BOREDOM
    I AM FEELING AWESOME
    IT JUST REMINDS ME ,
    MY INTELLECTUAL FREEDOM.(?)
    MA THOUGHTS ARE RANDOM,
    I AM REVOLVING IN A LAZY KINGDOM...
    IF YOU READ THIS,
    YOU WILL LOSE ALL YOUR WISDOM....
    BOREDOM , BOREDOM, BOREDOM..............